نامه زندانی سیاسی علی صارمی
انتشار: فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران
بنام خدا
از زمانی که ایشون (احمدی نژاد) بر تخت جلوس فرموده اند بنده در زندان بسر می برم و از اوضاع بیرون از زندان بی خبرم ولی سال جلوس ایشان ما یک پاکت خرما 700 گرمی را می خریدیم 1250 تومان ولی اکنون آخرین خرید ما 3700 تومان بوده است. اجاره منزل ما 2 میلیون پول پیش قسط بوده و 70 هزار تومان اجاره ولی اکنون 10 میلیون پول پیش قسط و 200 هزار تومان اجاره ماهیانه است .
همان زمان که مرا دستگیر کردند به گفتۀ بازجو کل زندانیان سیاسی سراسر کشور 80 نفر بودند در حالی که اکنون فقط در زندان گوهردشت و اوین بیش از 400 نفر زندانی سیاسی می باشد در بقیه کشور هم خبری ندارم. در آن زمان تعدادی حزب خودی که فعالیت داشتند اکنون همانها هم وجود ندارند.
برآورد وضعیت زندانیهای غیر سیاسی زیاد دشوار نیست یک زندانی هنگامی که به زندان وارد می شود جزء مقداری پول در جیب و لباس تنش چیز دیگری ندارد. در قرنطینه زندان که معمولا از یک تا 3 روز طول می کشد یک دست لباس زیر و ظرف غذا و لیوان یک بار مصرف به هر نفر می دهند. ولی هنگامی که وارد بند می شوند نه از لباس خبری هست و نه از ظرف غذا و لیوان و مسواک و خمیر دندان و همۀ اینها را خود زندانی باید تهیه نماید.
این در حالی است که بسیاری از زندانیها خانه ندارند و یا از خانواده طرد شده اند و یا خانوادۀ آنها توان تامین مالی آنها را ندارند شماری از اینها دچار اختلالت روانی هستند و یا دچار بیماریهای هستند که نمی توانند خودشون را کنترل نمایند.
زندگی این نیازمندان بطور تاسفباری رقت انگیز است. غذای خود را داخل تکه ای پلاستیک و یا بریده ظرف شیری که دیگران خورده اند و یا بخشی از بریده یک دبۀ 4 لیتری مایع دستشویی پلاستیکی می گیرند و می خورند مظاف بر اینها افزایش روز افزون زندانیان می باشد. که در اثر ناتوانی مدیریت کلان کشور در ادارۀ آن است .آمار سال 88 که من به زندان گوهردشت منتقل شدم . آن زمان آمار زندانیهای بند ما (بند4 ) در حدود 500 نفر بودند امسال همان آبان ماه آمار زندانیهای بند ما 1300 نفرند یعنی ظرف یک سال بیش از 2.5 برابر شده اند ماهیانه بیش از 60 نفر به تعداد زندانیها افزوده می شود.
زندان گوهردشت 8 بند دارد که به همین نسبت به زندانیهای آنها نیز افزوده شده اند یعنی افزایش زندانی ظرف 1 سال در زندان گوهردشت بیش از 450 نفر بوده است با توجه به اینکه که در تهران بیش از 10 زندان وجود دارد پس افزایش زندان در تهران ماهیانه بیش از 4500 نفر می باشد و چون بیش از 10 شهر بزرگ در کشور وجود دارد افزایش زندانیها در ماه بیش از 45 هزار نفر می باشد .
حال باید پرسید اگر این حکومت خدای نکرده چند سال دیگر ادامه پیدا کند تکلیف مردم ایران چه خواهد بود؟ همۀ اینها جدای از مسئلۀ اعتیاد نبود آب گرم و غیره در زندان می باشد.
انتشار: فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران
بنام خدا
از زمانی که ایشون (احمدی نژاد) بر تخت جلوس فرموده اند بنده در زندان بسر می برم و از اوضاع بیرون از زندان بی خبرم ولی سال جلوس ایشان ما یک پاکت خرما 700 گرمی را می خریدیم 1250 تومان ولی اکنون آخرین خرید ما 3700 تومان بوده است. اجاره منزل ما 2 میلیون پول پیش قسط بوده و 70 هزار تومان اجاره ولی اکنون 10 میلیون پول پیش قسط و 200 هزار تومان اجاره ماهیانه است .
همان زمان که مرا دستگیر کردند به گفتۀ بازجو کل زندانیان سیاسی سراسر کشور 80 نفر بودند در حالی که اکنون فقط در زندان گوهردشت و اوین بیش از 400 نفر زندانی سیاسی می باشد در بقیه کشور هم خبری ندارم. در آن زمان تعدادی حزب خودی که فعالیت داشتند اکنون همانها هم وجود ندارند.
برآورد وضعیت زندانیهای غیر سیاسی زیاد دشوار نیست یک زندانی هنگامی که به زندان وارد می شود جزء مقداری پول در جیب و لباس تنش چیز دیگری ندارد. در قرنطینه زندان که معمولا از یک تا 3 روز طول می کشد یک دست لباس زیر و ظرف غذا و لیوان یک بار مصرف به هر نفر می دهند. ولی هنگامی که وارد بند می شوند نه از لباس خبری هست و نه از ظرف غذا و لیوان و مسواک و خمیر دندان و همۀ اینها را خود زندانی باید تهیه نماید.
این در حالی است که بسیاری از زندانیها خانه ندارند و یا از خانواده طرد شده اند و یا خانوادۀ آنها توان تامین مالی آنها را ندارند شماری از اینها دچار اختلالت روانی هستند و یا دچار بیماریهای هستند که نمی توانند خودشون را کنترل نمایند.
زندگی این نیازمندان بطور تاسفباری رقت انگیز است. غذای خود را داخل تکه ای پلاستیک و یا بریده ظرف شیری که دیگران خورده اند و یا بخشی از بریده یک دبۀ 4 لیتری مایع دستشویی پلاستیکی می گیرند و می خورند مظاف بر اینها افزایش روز افزون زندانیان می باشد. که در اثر ناتوانی مدیریت کلان کشور در ادارۀ آن است .آمار سال 88 که من به زندان گوهردشت منتقل شدم . آن زمان آمار زندانیهای بند ما (بند4 ) در حدود 500 نفر بودند امسال همان آبان ماه آمار زندانیهای بند ما 1300 نفرند یعنی ظرف یک سال بیش از 2.5 برابر شده اند ماهیانه بیش از 60 نفر به تعداد زندانیها افزوده می شود.
زندان گوهردشت 8 بند دارد که به همین نسبت به زندانیهای آنها نیز افزوده شده اند یعنی افزایش زندانی ظرف 1 سال در زندان گوهردشت بیش از 450 نفر بوده است با توجه به اینکه که در تهران بیش از 10 زندان وجود دارد پس افزایش زندان در تهران ماهیانه بیش از 4500 نفر می باشد و چون بیش از 10 شهر بزرگ در کشور وجود دارد افزایش زندانیها در ماه بیش از 45 هزار نفر می باشد .
حال باید پرسید اگر این حکومت خدای نکرده چند سال دیگر ادامه پیدا کند تکلیف مردم ایران چه خواهد بود؟ همۀ اینها جدای از مسئلۀ اعتیاد نبود آب گرم و غیره در زندان می باشد.
وسلام
26 آبان ماه 1389
26 آبان ماه 1389
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر