درآستانه ۱۶ آذر ماه، روز دانشجو قرار داریم . روزی که فرياد استبداد سوز دانشجويان بر دامن حكومت سر نيزه شراره افكند . و از آن پس هر شعله اين آذر با نام جنبش دانشجويي عجين شد . فزون از نیم قرن پیش کودتاچیان با گستردن جو اختناق، بازداشت های وسيع و اعدام های جمعي روشن اندیشان، توقيف و سانسور جرايد و استقرار چکمه پوشان در مصادر قدرت دراین توهم بودند که قادرند به مدد چتر وحشت نظاميان به سیطره ی ظالمانه خود رنگ جاودانگی زنند . غافل ازآن که با غل و زنجیر می توان انسان ها را به بند کشید، اما اندیشه و دست و پای آزادی را هرگز . هر چند جباران بي اعتنا به آموزه های تاريخ همواره بر آنند تا هزینه خودکامگی و جاه طلبی های خود را از جیب مردم بپردازند . اما فرجام اين راه روشن است .
یک سال و اندی پس از به خون کشیدن جنبش مسالمت آميز مردمی که ندای شان برخورداری از حقوق شهروندی و دفاع از رای و حق تعيين سرنوشت خود بود . امروزهمچنان شمار فراوانی از مردان و زنان آزادی خواه روزگارشان را در زندان ها و بي دادگاه های حکومتی طی می کنند . هنوز تریبون های انحصاری حاكميت بودجه ملت را صرف پوشاندن حقایق جامعه و ترویج دروغ برای تحکیم قدرت حاکمان می نمایند . همان حكومتگرانی كه با سياست ها و رويكردهای ناصحيح خود كشور را در معرض آسيب ها و بحران های جدي قرار داده و عرصه را نه تنها بر حيات اجتماعي و فرهنگي بلكه بر معيشت مردم روز به روز تنگ تر می نمايند .
درتداوم سياست سركوب مستمر آزادی خواهان، جنبش دانشجویی نیز چون دیگر جنبش ها بلكه بيش از همه از تعرض باند قدرت مصون نماند . دانشجویان حق گو که همیشه درصف مقدم عدالت خواهی و آزادی طلبی ملت بوده اند، به واسطه اتهامات واهی از سوی حکومتگران در زندانند یا از ادامه تحصیل محروم یا مجبور به ترک میهن اند و در هر صورت زیر ضرب نیروهای نظامی و امنیتی اند اما با این همه از هر فرصتی برای طرح مطالبات برحق خود سود می جویند . حکومتگران که از نفوذ دادن واستقرار شبه نظامیان تا ایجاد کمیته های موسوم به انظباطی و نمایندگی های حکومت در دانشگاه ها و از تهدید، ضرب و شتم تا اخراج و زندان دانشجو و استاد طرفی نبسته و پس ازگذشت ۳۰ سال از سناريوی شكست خورده به اصطلاح انقلاب فرهنگی هنوز نتوانسته اند دانشجو و دانشگاه را به انقیاد خود درآورند بار دیگر از پالایش مواد درسی بلکه حذف علوم انسانی سخن می رانند . شايد آنان از تركيب علم و انسان در هراسند و مردماني برده و جاهل را آرزو مي كنند . آنها نمی دانند که دانشگاه اين پایگاه دانش و بینش در ذات خود دشمن جهل و استبداد و پرورنده انسان های انديشه مدار است . ازهمين روی دانشگاه سنگرآزادی نام گرفت .
حكومتی ها دانشگاه را با پادگان اشتباه گرفتند . آنان چون ديگر حكومت های ايدئولوژيك تاريخ نه تنها برای يكدست كردن رفتار، لباس و ظاهر دانشجويان امريه صادر مي كنند بلكه حق انديشه و بيان را در سيكل بسته سرسپردگي و ستايش ازحكومت محصور نموده و تخطی از آن را مستوجب سلب حق تحصيل و عقوبت های شديدتر مي دانند . اما اكنون حضور ده ها دانشجو از دانشگاه های مختلف در زندان ها حكايت از آن دارد كه دانشجو همانگونه كه در گذشته هيچ گاه منقاد قدرت های حاكم نشد امروز نيز جز به راه آزادی و عدالت در برابر هيچ مرجع اجباری سر تسليم فرو نخواهد آورد .
ازاين رو ۱۶ آذر ماه همچون ۱۸ تير ماه هر سال روزهايی برای فرياد و سردادن همه اين سخن ها است .
جبهه متحد دانشجويي با گرامي داشت روز دانشجو ضمن تاكيد بر حفظ هويت مستقل دانشگاه و دانشجو و لزوم زدودن آثار نظامي گری و جو امنيتی در دانشگاه ها خواهان آزادی كليه فعالان سياسی و مدنی و به خصوص نماد جنبش های دانشجویی دهه های اخیر در بند، چهره هايی نظير حشمت الله طبرزدی، احمد زیدآبادی، عبدالله مومنی، بهاره هدايت، مجید توکلی و ... می باشد . همچنين از دانشجويان عزيز انتظار مي رود تا با تجليل از حركت تاريخي ۱۶ آذر ماه آفرينان نام هايی چون شريعت رضوی، قندچی و بزرگ نيا را همواره در تاريخ دانشگاه زنده نگاه دارند .
جبهه متحد دانشجویی ( خارج از کشور ) - ۹ آذر ماه ۱۳۸۹ خورشيدی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر