بنابر گزارش رسیده به دانشجو نیوز، پدر مهدی خدایی در این دیدار گفته است: «یک روزی ما در این زندان اوین را شکستیم و رفتیم داخل تا زندانیان سیاسی را آزاد کنیم؛ امروز پسر خود من داخل زندان اوین است.» وی سپس می افزاید مهدی حاضر نشده است درخواست عفو را امضا کند و به ما گفت: «من جرمی مرتکب نشده ام که بخواهم درخواست بخشش کنم.»
پدر مهدی همچنین در باره روز دادگاه پسرش میگوید که قاضی مقیسه به مهدی گفت: «چرا به من نگاه نمی کنی ؟ مهدی جواب داد: من شما رو بعنوان قاضی قبول ندارم. قاضی پرسید چرا؟ مهدی گفت: معلومه تو دیشب با همسرت دعوات شده. قاضی پرسید: از کجا فهمیدی. مهدی هم گفته معلومه چون عصبانی هستی و در عصبانیت نمیتونی حکم کنی از عدالت خارجی. از روی عدالت حکم نمیدی !»
این دیدار در فضایی پرمهر و صمیمانه انجام پذیرفت. حرف ها و صحبت های پدر و مادر مهدی حاکی از دلی پردرد داشت. در عین حال خنده های این پدر و مادر نشان از مقاومت كسي بود که هشت ماه در بند مخوف ۲-الف سر خم نكرد و هر ملاقات از قبل قوي تر ميشد. ملاقات هایی که در آن مهدی همیشه لبخند بر لب دارد.
پدر مهدی از روز بازداشت مهدی می گوید؛ از اینکه با توجه به اتفاقات گویا مهدی می دانسته که ممکن است بازداشت شود ولی اصلا بروز نمی داده است. از برخورد نسبتا مناسب مامورین در قیاس با سایر خانواده ها می گوید. از اینکه با این وجود مادر مهدی از حال می رود.
پدر مهدی خدایی ادامه می دهد: «مهدی پسر یک دنده ای است. خیلی روی حرفش قاطع می مونه و روی عقایدش پایبنده. توی خانواده مهدی همیشه بحث سیاسی می کرد و همیشه ادب رو رعایت می کرد. کارهایی که مهدی انجام می داد همه اش قانونی بود ولی تو جمهوری اسلامی قانون معنا ندارد.»
دوستان مهدی نیز این را دلیل دیگری بر مقاومت و ایستادگی مهدی عنوان نمودند.
پدر مهدی از روز اولی که به جلوی زندان رفته بودند می گوید: «روز اولی که جلوی اوین رفتیم، خیلی بد با ما برخورد کردند. می گفتند باید بچه هاتون رو درست تربیت می کردید که کار به اینجا نکشه. همون جا دلم یک لحظه گرفت و پیش خودم گفتم این اوین رو ما یک روزی درش رو شکوندیم و رفتیم داخل تا زندانیان سیاسی رو آزاد کنیم و امروز پسر خود من تو زندان اوینه.»
یکی از دانشجویان با ذکر خاطره ای از شجاعت و مقاومت مهدی می گوید: «مهدی هم فعالیت سیاسی می کرد و هم فعالیت صنفی و هم فعالیت حقوق بشری. مهدی نمی توانست در مقابل ظلم ساکت بنشیند.»
پدر مهدی خدایی در ادامه و درباره صبوری فرزندش می گوید: « مهدی هم بنده خدا صداش در نمیاد. اصلا حاضر نیست واسه اینکه کارش راه بیافته به کسی رو بزنه. من حاضر نیستم بیام، اگه قرار باشه مرخصی بدن به همه مرخصی میدن. همچنین با اینکه بار ها برای گرفتن تخفیف و بخشش به ما گفته بودن درخواست عفو کنید مهدی حاضر نشد عفو را امضا کنه و گفت من جرمی مرتکب نشدم که بخوام در خواست بخشش کنم.»
پدر مهدی روز دادگاه را این چنین تعریف می کند:«روز دادگاه قاضی مقیسه به مهدی گفت: چرا به من نگاه نمی کنی؟ مهدی جواب داد: من شما رو بعنوان قاضی قبول ندارم. قاضی پرسید چرا؟ مهدی گفت: معلومه تو دیشب با همسرت دعوات شده. قاضی پرسید: از کجا فهمیدی. مهدی هم گفته معلومه چون عصبانی هستی و در عصبانیت نمیتونی حکم کنی از عدالت خارجی. از روی عدالت حکم نمیدی!
قاضی مقیسه بعد از دادگاه رو کرد به من و گفت: این پسرت تو هدفش قویه. زیر بار نمی ره که اشتباه کرده، کاری هم از دست ما بر نمیاد. می دانم که اگر اعدامش هم کنیم از حرفش کوتاه نخواهد آمد.»
مادر مهدی خدایی نیز با بغض از وابستگی های عاطفی خودش به مهدی می گوید و از اینکه همواره مهدی طرف مشورت او بوده است و چقدر به او کمک می کرده است و ازاینکه نمی تواند هفت سال دوری از پسر کوچکش را تحمل کند. در این لحظه هم بندیان مهدی که تازه از بند ۳۵۰ زندان اوین آزاد شده اند با گفتن خاطراتی خوش از بند مادر مهدی را دلداری می دهند و همه با خنده می گویند: کار به هفت سال نمی کشد.
سپس یکی از دانشجویان نیز با اشاره به سوابق فعالیت های دانشجویی مهدی در دانشگاه آزاد و اینکه به خاطر همین فعالیت ها دو ترم از تحصیل محروم شده است عنوان می دارد: «مهدی بر گردن همه ما دانشجویان دانشگاه آزاد حق دارد. او شرف دانشجویان دانشگاه آزاد است.»
گفتنی است مهدی خدایی از فعالین حقوق بشر و از فعالین تاثیرگذار دانشجویی در دانشگاه آزاد می باشد.
با توجه به تاثیر گذاری مهدی خدایی در میان دانشجویان دانشگاه آزاد و فعالیت های حقوق بشری وی نهاد های امنیتی و اطلاعاتی بار دیگر در تاریخ ۱۲ اسفند ۱۳۸۸ اقدام به بازداشت او کردند. مهدی از ابتدای بازداشت در بند ۲-الف زندان اوین تحت شکنجه و فشار شدید برای قبول اتهامات واهی قرار گرفت و تا مدت ها از حق ملاقات و تماس با خانواده ی خود نیز محروم بود. در این پرونده نیز مهدی با محکومیت سه سال زندان از سوی قاضی مقیسه مواجه گشت. سر انجام پس از هشت ماه که در شرایط سخت بند امنیتی ۲-الف قرار داشت در تاریخ ۲۹ اذر ۱۳۸۸ به بند ۳۵۰ زندان اوین منتقل گشت.
او هم اکنون در مجموع دو پرونده به هفت سال حبس قطعی محکوم شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر