جنبش دانشجویی 18 تیر سال هفتادو هشت نقطه آغاز جنبش دموکراسی خواهی در ایران
سالگرد جنبش دانشجویی در حالی برگزار می شود که مهندس طبرزدی یکی از فعالان محرک این جنبش بزرگ امروز در شرایط بیماری قلبی بسر میبرد. جنبشی که با حضور گسترده دانشجویان تمامی دانشگاههای کشور و با مبارزات درخشان و قهرمانانه این قشر عظیم توانسته است رژیم را به کرنش در مقابل خواست دانشجویان و مردمی که به حمایت از این جنبش برخاسته بودند وادار نماید. و آن زمانی بود که رهبر نظام اسلامی زبان تضرع گشود و در مقابل موج عظیم اعتراضات عقب نشینی اختیار نمود. جبهه دموکراتیک ایران در کوران این مبارزه عظیم اجنماعی سازماندهی خود را آغاز کردو جبهه متحد دانشجویی توانست با حضور رهبران بنام خود و جوانانی که با مشارکت گسترده در میدان مبارزه شجاعت و شهامت خود را بنمایش گذاشته بودند تولد جنبش آزادی و دموکراسی خواهی بصورت اجتماعی را اعلام نماید. 18 تیر 78 نقطه عطف تاریخ جنبش دانشجویی و اجتماعی کشور ما محسوب میشود. اما سرکوب و تهاجم وحشیانه عمال حکومت که بدستور مستقیم ولی فقیه و سازمانهای زیز نظروی دست به جنایت میزنند درهنگامه تهاجم به خوابگاه دانشگاه با کشتن سرباز دانشجویی بنام عزت ابراهیم نژاد که همراه با دانشجویان دیگر بسر میبرده است نهایت سبعیت و ددمنشی خود را نشان داده اند. دادگاه های نمایشی رژیم نه تنها هیچ کس را متقاعد نکرد، که در رویدادهای پس از آن و در خرداد 88 بر دیر باوران نیز ثابت گشت که نه تنها دادگاه های رژیم که تمامیت قوه قضاییه نمایشگاهی رنج آور برای جوانانی است که در مقابل هر فریاد آزادیخواهی سالها زندان و شکنجه را پیش روی خود میبینند. مامورانی که قانونا و آزادانه دست به انسان کشی میزنند و کشته شدگانی که مجرم از دنیا می روند. این قانون قوه قضاییه کشوری است که داعیه عدل الهی دارد. از آنجاییکه 18 تیر 78 بعنوان نقطه حرکت یک جنبش مسالمت آمیز در تاریخ کشور ما ثبت شده است در پیامد خود جنبشهای دیگر اجنماعی را نیز بهمراه داشته است جنبشهای زنان ، معلمان و کارگران با این جنبش پیوند خورده و خود را در خرداد 88 بصورت یک جنبش عظیم اجتماعی نشان داده است. در این راه اما مبارزان بسیاری جان از کف داده اند و بسیاری در زندانهای جمهوری اسلامی به سالهای طولانی زندان محکوم گردیده اند. زندانیان مبارز با اعتصابات خود دست از مباره نکشیده اند و در این راه تعدادی از بهترین فرزندان کشور جان خود را از دست داده اند. اکبر محمدی هاله سحابی، هدی صابر و امروز حشمت الله طبرزدی که پس از بارها اعتصاب غذا توان جسمی اش تحلیل رفته و با خطر قلبی روبرو شده است. واقعیت این است نه جنبش را سر باز ایستادن است که جامعه منبع باز تولید خود است و نه تا زمانی که حکومت بر اریکه قدرت تکیه زده است دست از سرکوب بر مبدارد. اما تنها این تاریخ است که قضاوت میکند چه کسی در این نوع نبردهای تاریخی برنده است و چه کسی بازنده و حاکمان جمهوری اسلامی بدانند باز هم با روبرو شدن با جنبشهای دانشجویی و اجتماعی بزرگتر همچون همیشه تاریخ سر انجام در صف بازندگان قرار میگیرند .
زنده باد آزادی
گسسته باد زنجیر استبداد
پاینده ایران
جبهه دموکراتیک ایران – خارج از کشور
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر